Wyprawa na Turbacz z raczkami na buty Rapeks Pro (recenzja)

Już pierwsze moje wyjście na Turbacz pozostawiło bardzo pozytywne wrażenie. Raczki zakłada się bardzo szybko i sprawnie, wystarczy raz wyregulować do swojego rozmiaru buta i potem tylko się dociąga paski. Jeśli miałbym mówić o jakiejś modyfikacji, rozważałbym wyposażenie raczków w solidne klamerki zatrzaskowe - wtedy trzeba by taśmę tylko przed założeniem poluzować i po założeniu dociągnąć, a czynność można było wykonać bez ściągania rękawiczek.

Do tej pory miałem do czynienia z nakładkami antypoślizgowymi na buty lub rakami do butów wyższej klasy posiadającymi kilkanaście kolców pod całą powierzchnią buta. Zastanawiałem się czy kolce pod śródstopiem wystarczą. Już po kilku krokach byłem pozytywnie zaskoczony. Sprawowały się znacznie lepiej niż nakładki antypoślizgowe, które nie dają zbyt dużej pewności a zakładanie jest uciążliwe. Oczywiście pełne raczki z kolcami pod całą powierzchnią buta dają większą pewność, ale ma to swoją cenę nie tylko wyrażaną w złotówkach, ale także w ich wadze, trudniejszym zakładaniu i mniejszym komforcie przy długich trasach. Raki turystyczne Rapeks Pro zapewniają doskonałą przyczepność nawet na twardym, oblodzonym szlaku. Jeśli tylko kolce stykają się z powierzchnią w którą choć trochę mogą się wbić - w ogóle ich nie czujemy na nogach. System mocowania sprawia że nie przesuwają się z wyznaczonego dla nich miejsca ani na twardym lodzie, ani w kopnym śniegu. Z takimi zróżnicowanymi warunkami miałem do czynienia na Turbaczu.

Początek to była zaśnieżona szosa, potem miks zmrożonego błota i lodu, wyżej głęboki kopny śnieg, na zejściu pod sam koniec stromy asfalt pokryty milimetrową warstwą lodu. I ten ostatni odcinek był jedynym gdzie mogłem odczuwać w jakikolwiek sposób dyskomfort związany z ich obecność pod stopą, wynagrodzony za to niezaliczeniem żadnej gleby na tym asfalcie. Innym razem prowadziłem wycieczkę 30 szczawnickich kuracjuszy do Wodospadów Zimnej Wody i Rainerowej Chaty. Szlak był bardzo twardy i śliski (mróz po mocnej odwilży). Prowadzone przeze mnie osoby miały obuwie przeznaczone do wszystkiego innego ale nie do chodzenia po górach - panowie kościółkowe półbuty, panie kozaki itp... W raczkach byłem w stanie stanąć na tyle stabilnie żeby cały czas pomagać tym osobom i bezpiecznie je przeprowadzić szlakiem.

Podsumowując: raczki sprawdziły się w 100% i od tamtej pory zawsze mam je przy sobie. Nie muszę mieć dylematu czy zabrać czy może nie będą potrzebne - jak to było w przypadku "pełnych" raczków - są tak lekkie i zajmują tak mało miejsca w plecaku że szkoda nawet się zastanawiać - biorę i już. Ich niska cena sprawia że polecam każdemu turyście, nawet takiemu "Krupówkowemu" który sporadycznie wybiera się na spacer dolinką. Po co się męczyć choćby na drodze do Morskiego Oka i ryzykować upadkiem skoro można tak łatwo się przed tym zabezpieczyć? Żałuję że takiego sprzętu nie było jeszcze w sklepach 20 lat temu gdy chodziłem po Pieninach zbierając dane do pracy magisterskiej - oszczędziłbym wielu siniaków i uszkodzonego obiektywu w aparacie przy kolejnym upadku. Ograniczeniem o którym należy pamiętać jest to że brak kolców pod palcami i piętą sprawia że gdy będziemy mieli sporo podejść/zejść na stromych i oblodzonych szlakach lepiej zabrać pełne raczki, wtedy krok stawiamy bardziej naturalnie, mamy większą pewność i komfort (chociaż przy podejściu na Sokolicę z Krowiarek po gołym lodzie też dały radę). Oczywiście cały czas mówimy o sytuacjach w których używa się raczków - Beskidy, doliny w Tatrach, miasto. Na wycieczki szczytowe w Tatry zabieramy obowiązkowo "prawdziwe" raki.